پیام حضرت آیت الله علوی بروجردی به چهارمین کنگره بین المللی عهد مع الحسین (ع)

بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند منان را سپاس می گوییم که ما را با حسین (ع) و در راه حسین (ع) و کربلای حسین (ع) آشنا کرد.

و بر ما منت نهاد تا در مسیر زیارت حسین (ع ) خود را مشمول عنایات و الطاف خاصه او کنیم.

و او را شاکریم که جمعی از ارباب تفکر و صاحب دلان و درد آشنایان از خیل عظیم عاشقان حسین(ع) را بر آن داشت تا در مسیر فهم آنچه امروز در زیارت اربعین او می گذرد به اندیشه بنشینند.

هزار و چهارصد و اندی پیش پس از گذشت چهل روز غمبار و سیاه از روزی که فضیلت را سربریدند و شرف را پای کوب سم اسبان کردند، وفا را از دم تیغ گذراندند، و بی شرمانه بر این شرارت به پایکوبی و شادمانی پرداختند، صحابی بزرگ جابربن عبدالله انصاری عاشقانه به زیارت او رفت، با غسل و پای برهنه و لباس احرام و فریاد حبیبی یا حسین او در فضای کربلا طنین انداخت. او در حقیقت فریاد می زد که آنکس که او را با نام خدا کشتید و با عنوان خیل الله به خاک و خونش کشیدید نادی معروف، قائد مصلح و تجلی ولایت الله بر روی زمین است، و در پاسخ به سوال همراه خویش عطیه از آداب زیارت او از زبان نبی خاتم گفت و اینکه هر قدم در این مسیر اجر و پاداش چندین حج و عمره را دارد.

و این آغاز مسیر بود و در برابر تبلیغات سو دستگاه حاکم که حتی مسلمانی حسین را زیر سوال بردند نه تنها در گفته که در عمل پیکر او و عزیزان او که عزیزترین خلق نزد خدایند بی غسل و کفن در صحرا رها کردند، این صحابی بزرگوار در زیارت او آدابی را رعایت می کند که در زیارت کعبه سفارش شده است.

و این زیارت با چنین آداب و مناسک حرکتی پویا و فریادی رسا در برابر همه کسانی بود که نه تنها پس از پیامبر اکرم (ص) که از زمان حیات مبارک او در مقام حذف علی بن ابی طالب (ع) و عترت طاهره برآمدند و با تلاش فراوان در طی سالیان نه تنها به حذف نام او از زبان و دل مردم ناآگاه کوشیدند بلکه در بالای منابری که با سعی او برپا شده بود به لعن و ناسزاگویی به او نشستند، و حتی در پاسخ سرور آزادگان که فرمود لم تستحلون دمی بغضا لابیک را به رخ کشیدند.

و اینک پس از گذشت هزار و چهارصد سال،سیل جمعیتی که در اربعین عاشقانه لا پای پیاده به زیارت او می روند و حتی به گفته دیگران بزرگترین اجتماع انسانی را شکل می دهند تجلی و ترجمان این حقیقت است که ای حسین بزرگ ما دیگر تو را تنها نمی گذاریم، ما جز در مسیر ولایت علی بن ابی طالب(ع) گام بر نمی داریم، و اراده مبارک تو را که می فرمودی ارید ان آمربالمعروف و انهی عن المنکر، ارج می نهیم و امر تو را با همه وجود خویش پذیراییم و می دانیم آن معروفی که تو جان بر سر آن نهادی ولایت مطلقه الهیه برگزیدگان خداوند منان علی بن ابی طالب و عترت طاهره اویند و تو برای اعلاء کلمه طیبه ولایت قیام نمودی و خود را از آنچه ما را از آن بر حذر داشتی که ولایت ظالمان و غاصبان و همه کسانی است که دل در راه آنان دارند، دور و بر حذر می دانیم و در این مسیر همچون گذشتگان که در راه زیارت تو سر و دست و پا می دادند مصمم قدم می نهیم.

زیارت حسین (ع)بیعت با ولایتی است که او در راه آن خود و همه کسان خویش را فدا کرده است و زیارت و راهپیمایی اربعین تجلی اراده شیعه در پایبندی به این میثاق بزرگ بیعت هر ساله و تجدید عهد با همه آنان که در این راه قدم برداشتند و هزینه دادند و تا پایان عمر زمین هزینه می دهند.

و آنان که بر این مردم راه می بندند ادامه ولایت غاصبان و جباران از اسلاف خویش اند که پیام این حرکت را به خوبی می شناسند و ادراک می کنند و آنچه امروز در این حرکت می بینیم در میان کوچک و بزرگ، مرد و زن ،پیر و جوان، میهمان و میزبان آن هم میزبانانی که با خلوص تمام همه زندگی و درآمد و امکانات خود را عاشقانه بر زایران و میهمانان نثار می کنند، طنین مظلومیت شیعه را در طول تاریخ دارد و چه زیباست که همراهانی از میان غیرشیعیان و حتی غیر مسلمانان و حتی از کسانی که پیرو دین و آیینی نیستند خود را با این طنین تاریخی همراه و همگام می کنند.

۱۰ صفرالمظفر ۱۴۳۹
۹۶/۸/۸
محمد جواد علوی بروجردی