رمضان مهدوی؛ جلسه شانزدهم: ابعادی از آخرالزمان نهایی؛ فضای حمل حامله، دوگانه غربالگری و دروگاه، حضور متفاوت امت معدوده (آل عمران، یونس، هود، و انبیاء ع)

صوت جلسه

تبریک مجدد دارم به مناسبت ایام ولادت سرور کونین مولا امام مجتبی ع
به تعبیر مولایمان امام علی ع، انسان پیوند عمیقی با عالم داشته و خدای متعال، «عالم اکبر» را در درون او به شکل تمثیلی نهادینه کرده است: «و فیک انطوی العالم الاکبر»! حسب برخی از دیگر آموزه های ادیان نیز، مراحل حیات دنیا تا زمان ظهور، در قالب بهره انسان از متاع دنیا قابل مطالعه است!
به یاد دارم سال ها پیش، در دهه 70 شمسی، در اجلاسی مربوط به موعود که بزرگان ادیان الهی گرد آمده بودند، مقاله ای جهت ارائه آماده کرده بودم. در آن روز، بزرگ مسیحیان ایران، اشاره ای به موضوع فوق داشت. اشاره ای که تامل در آن، موجب تبیین بیشتر فضای آخرالزمان می شود؛ «موضوع حمل حامله و آغاز دردهای زایمان تا زمان منتهی به تولد یک فرزند، از موضوعاتی است که ادیان آسمانی نسبت به آن سخن گفته و فضای عالم در آستانه ظهور منجی را در تطبیق با این مثال عینی، مورد تامل قرار داده اند»! این موضوع، در روایات منقول از پیامبر اکرم ص و امیرالمومنین ع، در نسبت زمانیِ حکومت سفیانی تا زمان ظهور مورد اشاره قرار گرفته است!
«حمل حامله» که پس از طی ادوار گوناگون، برای انسان بالغ، عاقل و بهره برنده از متاع دنیوی شکل می گیرد، خود نشان و آیه ای عظیم از تحولات دنیا و آستانه ظهور دارد! در این ماجرا، شروع دردهای حامل، در ابتدا کوتاه، مقطعی، اندک و در فاصله های زمانی طولانی است اما به تدریج، دردها در فواصل زمانی کوتاه اما به شکل طولانی، و به سوی پیوستگی و شدت پیش می رود! تا آنجا که دردها، حامل را تا زمان وضع حمل رها نکرده، و خود را بر مادر که نمادی از «حیات» درون دنیا است، حاکم می گرداند! 
این مثال، در بخش آخر خود، قابل تطبیق با آخرالزمان نهایی است؛ از آن زمان که هنگام شروع حوادث و دردهای پیوسته و بدون انقطاع آخرالزمانی است، نوید آغاز حیاتی جدید، پس از مقطعی محدود و کوتاه به گوش می رسد! نوید به شروع سرزمین «حیات طیبه» مهدوی که پیش از این، در آیات بقره28، روم19 و نحل97 مورد سخن قرار گرفت!
در دوره محدود آخرالزمان که شدت ها، بیش از پیش خواهد بود، خداوند متعال، تاثیر صحنه ها را بر کافران، ظالمان و اشقیاء، تاثیر «الیم شدید» یعنی شدیدا دردناک قرار داده و آخرالزمان نهایی را بر ایشان به منزله مکان «حصید» یا همان دروگاه قرار می دهد. چنانکه این دوره برای مومنان، دوره «تمحیص» یعنی غربالگری و خالص سازی، جهت آشکارسازی مجاهدان و صابران بوده و خداوند، ایشان را هنگام ورود به بهشت آسمان و زمینیِ پیش از قیامت، با عنوان «سعید» فرا خواهد خواند. این مهم در آیات سوره آل عمران، یونس، هود، و انبیاء ع و مورد اشاره قرار گرفته است. 
آنچه در فضای دوگانه «غربالگری» و «دروگاه» برای عموم اهالی جبهه حق و جبهه باطل شکل خواهد گرفت، تنها منطق حاکم بر آخرالزمان نبوده، و بخشی دیگر از بندگان خداوند، با فضایی متفاوت وارد مقطع آخرالزمان شده و با منطقی متفاوت نیز عمل خواهند نمود! این بخش از بندگان که در سوره هود با عنوان «امت معدوده» معرفی شده اند، همان مجموعه ای هستند که مقطع «آخرالزمان نهایی» و عذاب های آن دوره، بدون حضور ایشان آغاز نشده و نقش آفرینی ایشان در عرصه های مزبور، نقش آفرینی بی بدیل در عرصه بشری آخرالزمان خواهد بود. این مهم در فرازهای بعدی مورد سخن قرار خواهد گرفت.
پروردگارا! ما را از پیشتازان جهاد و صبر، از یاران امت معدوده، از اهالی دار السلام و از سعداء سرزمین مهدوی مقرر بفرما!