نشست تخصصی «امت، حکمت و هنر اسلامی»

ارائه کننده: حجت الاسلام اصفهانیان

موضوع پنل: مبانی فلسفی و عرفانی عدد چهل

درباره عدد ۴۰ ، اولین سراینده مرثیه عاشورایی، خود خداوند است. تغییرات در عالم هستی بعد از واقعه عاشورا، هم مبنای روایی دارد و هم تاریخی. در کتاب البکا للحسین علامه میرجهانی در باره نوع گریه مخلوقات مختلف و اجزای طبیعت بر حضرت سیدالشهدا مصادیقی را آورده است. بدین ترتیب خداوند عالم در طی ۴۰ روز نشانه هایی را با همه مطرح می کند.
خودنمایی عدد ۴۰ را در قرآن در ماجرای شهادت یحیی نیز می بینیم و اینکه مراسم یحیی شبیه حضرت سیدالشهدا ع نسبت های مشابه می یابد.
نظام مند بود فضای اجتماعی از آغاز خلقت تا ابد بر محور حسین ع وجود دارد که می توان آن را در متن واحد متقن سوره مبارکه مریم س دید. سوره فجر هم منتسب به حضرت امام حسین ع است. در بخش اول سوره مریم، خداوند داستان ده رسول الهی را تعریف می کند و بر اساس انطباق با فضای روایی، داستان این انسان های بزرگ در ارتباط با امام حسین ع مطرح می شود. از میان این ده انسان، حکایت ۵ نفر از آنان با اباعبدالله ع پیوند می یابد.
داستان های زکریا و یحیی ع و مریم س و عیسی ع را در همین امتداد می‌بینید. در سیری از مفاهیم باید این قصص بررسی شود. داستان این ۵ انسان بزرگ از اتصال ولادت تا زندگی و شهادت و رجعت اینان برای خداوند مهم است و در این میان عدد ۴۰ هم عدد مهمی است در حوزه زیستن.
حال که حوزه هنر با نگاهی مبنایی قرار است به موضوع اربعین ورود یابد، می بینیم که از این ۵ فضا و انسان عالی مقام در رابطه با آن حضرت، آن توصیفی که خداوند در نسبت با ابا عبدالله ع مطرح می کند، موضوع زیست حسینی، مشترک است، که با ۴ وجه مطرح می شود.
در نقطه همراهی با اباعبدالله بعد از این دنیا، می بینیم که چگونه پیوند خورده اند. ماجرای اسماعیل صادق الوعد، به دلیل نسبتش با اباعبدالله است که مانند ایشان بعد از عاشورا که ملکی می گویند از آزمون تو گذشتیم، از خداوند می خواهد که در رجعت ها با امام حسین ع برگردد و خداوند او را اسماعیل صادق الوعد قرار می دهد. لذا جای عدد ۴۰ را در یک فضای زیست پیدا کنیم، جایی که تحولات روحی را برای ما در یک نقطه تثبیت شده قرار می دهد. در یک مسیر مشخص و در یک مقصد روشن. جریان هنری روی آن مسیر متمرکز شود، مسیری که یک نقطه اش عدد ۴۰ است و با مقصدی که در نسبت با امام حسین ع معنا می یابد و اکنون در مسیر نجف به کربلا معنا پیدا می کند.
فضا را از گفتمان انتزاعی به سمت یک آورده جذاب برای همه مخاطبان درآوریم.